بزرگی قلب ناشی از خود ایمنی با نارسایی قلبی در دیابت نوع 1 ارتباط دارد
6آوریل 2020 - در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بدون بیماری قلبی عروقی شناخته شده، وجود اتوآنتی بادیهای علیه پروتئین های عضله قلب با شواهدی از افزایش حجم بطن چپ (محفظه پمپاژ اصلی قلب)، افزایش توده عضلانی و کاهش عملکرد پمپاژ قلب (کسر تخلیه) همراه است که در تصویربرداری CMR[1] کاملا قابل تشخیص هستند. این اختلالات همگی ویژگی هایی هستند که با خطر بالاتر نارسایی قلبی در جمعیت عمومی مرتبط می باشند.
مبتلایان به دیابت نوع 1، به ویژه مبتلایانی با کنترل قند خون ضعیف، در معرض خطر قابل توجهی برای بیماری های قلبی عروقی نسبت به جمعیت عمومی قرار دارند. اما موضوع گیج کننده این است که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ، بسیاری از عوامل خطر بیماری قلبی عروقی با عوامل خطر شناخته شده ی مرتبط با دیابت نوع 2 ، مطابقت ندارند.
دکتر Myra Lipes، محقق بخش ایمونوبیولوژی در مرکز دیابت جاسلین در دانشکده پزشکی هاروارد، بیش از یک دهه است که بر روی درک دقیق آنچه منجر به چنین افزایش خطری برای ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 می شود و آنچه می توانیم در مورد آن انجام دهیم، تحقیق می کند.
دکتر Lipes می گوید: به ویژه اخیراً نارسایی قلبی به عنوان یک عارضه مهم در دیابت نوع 1 شناخته شده است و مطالعات مبتنی بر ثبت ملی نشان می دهند که خطر ابتلا به نارسایی قلبی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، با کنترل قند خون ضعیف ده برابر بالاتر است. علاوه بر این، میزان مرگ و میر به دلیل حوادث قلبی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بیشتر از دیابت نوع 2 است، که نشان می دهد مکانیسم های مختلفی در بروز نارسایی قلبی ممکن است در دیابت نوع 1 دخیل باشند. با توجه به بار نارسایی قلبی در دیابت نوع 1 ، شناسایی زودهنگام بیماران در معرض این خطر از اهمیت بالایی برخوردار است.
تحقیقات جدید آزمایشگاه دکتر Lipes درجاسلین نشان می دهد که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بدون بیماری قلبی عروقی شناخته شده، وجود اتوآنتی بادیهای علیه پروتئین های عضله قلب با شواهدی از افزایش حجم بطن چپ ( محفظه پمپاژ اصلی قلب) ، افزایش توده عضلانی و کاهش عملکرد پمپاژ (کسر تخلیه) در تصویربرداری CMR مرتبط است این ویژگی هایی، همان ویژگیهایی هستند که بیانگر خطر بیشتر نارسایی قلبی در جمعیت عمومی می باشند. این مطالعه ی جدید در Circulation منتشر شد.
آنتی بادی ها به طور معمول توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شوند و در خون گردش می کنند و در دفاع بدن در برابر عفونت نقش مهمی دارند. در افراد مستعد به بیماری خود ایمنی، بدن پروتئین های خودی را به عنوان یک تهدید شناسایی و به آنها حمله می کند. این همان اتفاقی است که در دیابت نوع 1 رخ می دهد، سیستم ایمنی بدن فکر می کند سلول های بتا در لوزالمعده مهاجم بوده و آنها را از بین می برد. در این شرایط ، آنتی بادی هایی ساخته می شود که به آنها اتو آنتی بادی گفته می شود. بنابراین، شاید خیلی تعجب آور نباشد که این عارضه از دیابت نوع 1 همچنین شامل پاسخ ایمنی معیوب علیه سلول های ماهیچه ی قلب باشد.
مطالعات قبلی گروه دکتر Lipes، نشان داد که ابتلای مدل های موش دیابت نوع 1، به کاردیومیوپاتی اتساعی (ضعیف شدن عضله قلب) و نارسایی زودهنگام قلبی با اتوآنتی بادی های علیه پروتئین های عضله قلب ارتباط دارند. گروه وی همچنین نشان داده است كه كنترل قند خون ضعیف در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 - اما نه در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 - با خود ایمنی قلب، همراه است. دکتر Lipes می گوید: این یک یافته ی غیر منتظره بود، ما دریافتیم که سطح اتوآنتی بادیها علیه پروتئینهای عضله ی قلب در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، که جوان و بدون عوارض دیابت بودند، مشابه با نارسایی قلبی ناشی از کاردیومیوپاتی شاگاس[2] است، که تصور می شود ناشی از التهاب مزمن عضله قلب (میوکاردیت) است. این شباهت افزایش احتمال نقص عملکرد میوکارد وابسته به خود ایمنی را در دیابت نوع 1 ، افزایش می دهد.
در این مطالعه، دکتر لیپس می خواست مشخص کند که آیا فنوتیپ قلب متسع که در مدل های موش و بیماران شاگاس دیده می شود،در مبتلایان به دیابت نوع 1 که دارای اتو آنتی بادی های علیه پروتئینهای عضله ی قلب در خون خود هستند، نیز وجود دارد. او و تیمش از داده های جمع آوری شده از شرکت کنندگان در مطالعه ی[3]DCCT که سپس در مطالعه ی EDIC برای مدت طولانی تحت نظارت قرار گرفته بودند، استفاده کردند. این مطالعه شامل افرادی بود که به طور متوسط 28 سال با دیابت نوع 1 زندگی می کردند. به عنوان بخشی از این مطالعه، از قلب شرکت کنندگان با استفاده از روش CMR، که یک تکنیک تصویربرداری غیر تهاجمی و استاندارد طلایی برای ارزیابی ساختار و عملکرد قلب است، تصویربرداری شده بود.
دکتر Lipes می گوید: در این مطالعه، ما میزان اتوآنتی بادی های علیه پروتئین های عضله قلب را در نمونه های خونی گرفته شده همزمان با تصویربرداری CMR، از 892 شرکت کننده در مطالعه ی EDIC که فاقد هرگونه بیماری قلبی عروقی شناخته شده بودند، اندازه گیری کردیم و سپس ارتباط وجود اتوآنتی بادی های قلبی با شواهدی از اختلال عملکرد میوکارد را در تصاویر CMR، بررسی نمودیم.
محققان دریافتند که اگرچه سطح A1c اخیر شرکت کنندگان با و بدون اتوآنتی بادی قلبی مشابه بود، اما تشخیص اتوآنتی بادی های قلبی در بیمارانی با کنترل گلایسمی بدتر در گذشته، نشان می دهد که اتوآنتی بادی های قلبی، نشانگر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هایپرگلایسمی هستند. علاوه بر این، آنها مشاهده نمودند که قلب افرادی که دو یا چند مورد از این اتوآنتی بادی ها را در خون خود داشتند، در اسکنهای CMR بزرگ شده است. آنها بیماران را بر اساس تعداد اتوآنتی بادی های موجود در خونشان، طبقه بندی کردند و این طبقه بندی نشان داد افرادی که تعداد بیشتری از این اتوآنتی بادی های خاص را دارند، دچار تغییرات برجسته تری در قلب خود شده اند. این یافته ها پس از تنظیم عوامل خطر قلبی عروقی سنتی تضعیف نشد، این نتیجه نشان می دهد این تغییرات در درجه اول ناشی از خود ایمنی قلبی بوده است.
آنها از تحقیقات قبلی دریافتند که قلب می تواند دچار تغییرات ساختاری و عملکردی مرتبط با مشکلات متابولیکی ناشی از خود دیابت شود. با این حال، این روابط نسبتاً متوسط بودند. به عنوان مثال، سطح بالاتر A1C با اندکی کوچکتر شدن حجم بطن چپ که از نظر بالینی معنی دار نبود، همراه بود. اما این مطالعه نشان می دهد که سطح بالاتر A1C می تواند یک واکنش خود ایمنی اضافه را ایجاد کند که به روشی متفاوت و برجسته به قلب آسیب می رساند و منجر به بزرگ شدن و عملکرد بدتر قلب می شود، که همان ویژگی های شناخته شده در افرادی با خطر بالای نارسایی قلبی هستند.
دکتر Lipes می گوید: این به روند جدیدی مربوط می شود كه قلب را درگیر می كند و با كنترل قند خون ضعیف در دیابت نوع 1 مرتبط است.
از آنجایی که می توان اتوآنتی بادی های قلبی را با یک آزمایش خون ساده تشخیص داد، این تحقیق راه جدیدی را برای تشخیص پتانسیل نارسایی قلبی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 باز می کند.
دکتر Lipes می گوید: با توجه به بار بالای ناشی از نارسایی قلبی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، تشخیص و اندازه گیری اتوآنتی بادی های قلبی در خون ممکن است راهی برای شناسایی زودهنگام افراد در معرض خطر بالاتر برای نارسایی قلبی باشد و مطمئناً درک علت اصلی نارسایی قلبی از آن جهت اهمیت دارد که می تواند منجر به رویکردهای درمانی هدفمند جهت بهبود نتایج در این بیماران شود.
منبع:
https://www.sciencedaily.com/releases/2020/04/200406125515.htm
Circulation, 2020; 141 (13): 1107 DOI: 10.1161/CIRCULATIONAHA.119.044539
[1]cardiac magnetic resonance imaging
[2]Chagas' cardiomyopathy
[3]کارآزمایی کنترل پس از ابتلا به دیابت و عوارض دیابت(DCCT) برای آزمایش فرضیه ی گلوکز و تعیین اینکه آیا از عوارض دیابت نوع 1(T1DM) می توان جلوگیری نمود یا آنها را به تأخیر انداخت، انجام شد، سپس محققان در یک مطالعه ی پیگیری مشاهده ای، به نام اپیدمیولوژی مداخلات و عوارض دیابت(EDIC) ، دوام اثراتDCCT را در مراحل پیشرفته تر عوارض دیابت از جمله بیماری های قلبی عروقی(CVD) بررسی کردند.